Een beroerd avontuur

O,o, wat ik nu weer heb meegemaakt! Maandag verveelde ik me een beetje en dan heb ik altijd zin om ergens op te gaan kauwen. Maar mijn eigen speeltjes vervelen nogal snel, ik weet nou wel een keer waar die naar smaken. Maar ik kreeg hulp uit onverwachte hoek. Iwan was weer eens op de speelse toer en dan gaat ie de tafels en de schoorsteenmantel langs om te kijken of daar iets ligt wat hij op de grond kan smijten. En hij had beet. Er kwam maar zo een wit tubetje naar beneden, waar ik mij natuurlijk grif op stortte en mijn tanden inzette. Hm. Dat was leuk en er kwam nog wat nats uit ook, mjammie. Alleen jammer dat het zo klein was. De pret was gauw over. Maar al snel vond baasje het ding en  nadat hij het eens goed bekeken had, ontdekte hij dat het een pipetje was met antivlooien- en wormmiddel voor een van de katten. Oei. Dat was giftig zei hij. Een heel gedoe en toen moest ik naar de dierenarts. Nou vind ik het helemaal niet erg bij de dierenarts hoor. Die is erg aardig, ik krijg veel aandacht en ook nog wat lekkers. Dus dat wilde ik wel. Maar ja, om daar te komen, moest ik in de auto. Dat was minder. Maar oke, dat had ik er dan wel voor over. Bij de dierenarts gekomen, was ik helemaal blij. Ik stoof naar binnen om haar te begroeten en ik was vreselijk opgewonden over wat er allemaal ging gebeuren. Maar o,o, wat heb ik me in dat mens vergist zeg! Ze wilde me meteen op die tafel hebben die omhoog gaat als je er eenmaal op staat. Maar daar was ik op voorbereid en dat deed ik dus niet. Toen kwam ze met een spuitje aan en prikte me zo maar in mijn bil! Maar ik heb geen kik gegeven hoor. Ik kijk wel uit. Ik verbijt mijn teleurstellingen wel. Ik vond haar al meteen een stuk minder leuk. Maar even later werd het nog erger. Toen werd ik kotsmisselijk en moest ik overgeven. En niet een beetje. Nee, het ging achter mekaar door. Ik ben de tel helemaal kwijt geraakt, zo vaak. O, wat is dat een naar gevoel zeg! Nou ik weet nu waar ik aan toe ben. Wat een gemeen mens zeg! En van baasje en vrouwtje hoef ik blijkbaar ook niks meer te verwachten. Dat ze dat allemaal toelaten en mij niet beschermen tegen zo’n naar mens. Bah, ik heb er geen woorden voor.

Poot Lady

Een beroerd avontuur

O,o, wat ik nu weer heb meegemaakt! Maandag verveelde ik me een beetje en dan heb ik altijd zin om ergens op te gaan kauwen. Maar mijn eigen speeltjes vervelen nogal snel, ik weet nou wel een keer waar die naar smaken. Maar ik kreeg hulp uit onverwachte hoek. Iwan was weer eens op de speelse toer en dan gaat ie de tafels en de schoorsteenmantel langs om te kijken of daar iets ligt wat hij op de grond kan smijten. En hij had beet. Er kwam maar zo een wit tubetje naar beneden, waar ik mij natuurlijk grif op stortte en mijn tanden inzette. Hm. Dat was leuk en er kwam nog wat nats uit ook, mjammie. Alleen jammer dat het zo klein was. De pret was gauw over. Maar al snel vond baasje het ding en  nadat hij het eens goed bekeken had, ontdekte hij dat het een pipetje was met antivlooien- en wormmiddel voor een van de katten. Oei. Dat was giftig zei hij. Een heel gedoe en toen moest ik naar de dierenarts. Nou vind ik het helemaal niet erg bij de dierenarts hoor. Die is erg aardig, ik krijg veel aandacht en ook nog wat lekkers. Dus dat wilde ik wel. Maar ja, om daar te komen, moest ik in de auto. Dat was minder. Maar oke, dat had ik er dan wel voor over. Bij de dierenarts gekomen, was ik helemaal blij. Ik stoof naar binnen om haar te begroeten en ik was vreselijk opgewonden over wat er allemaal ging gebeuren. Maar o,o, wat heb ik me in dat mens vergist zeg! Ze wilde me meteen op die tafel hebben die omhoog gaat als je er eenmaal op staat. Maar daar was ik op voorbereid en dat deed ik dus niet. Toen kwam ze met een spuitje aan en prikte me zo maar in mijn bil! Maar ik heb geen kik gegeven hoor. Ik kijk wel uit. Ik verbijt mijn teleurstellingen wel. Ik vond haar al meteen een stuk minder leuk. Maar even later werd het nog erger. Toen werd ik kotsmisselijk en moest ik overgeven. En niet een beetje. Nee, het ging achter mekaar door. Ik ben de tel helemaal kwijt geraakt, zo vaak. O, wat is dat een naar gevoel zeg! Nou ik weet nu waar ik aan toe ben. Wat een gemeen mens zeg! En van baasje en vrouwtje hoef ik blijkbaar ook niks meer te verwachten. Dat ze dat allemaal toelaten en mij niet beschermen tegen zo’n naar mens. Bah, ik heb er geen woorden voor.

Poot Lady