Opa en Oma

Opa en oma.

Er is hier weer van alles loos geweest de afgelopen week. Baasje en vrouwtje worden opa en oma. Jaja, begin september of zo wordt hun eerste kleinkind geboren. Hoe ze dat nu al kunnen weten, is mij een raadsel hoor, maar ze zeggen het. En sindsdien zijn ze helemaal hoteldebotel. Het begon allemaal zondag. Toen gingen ze naar de verjaardag van hun dochter en schoonzoon en mij lieten ze achter bij de buurman. Normaal vind ik dat erg leuk, maar nu was hij te laat met mij eten geven. Wel een half uur. Toen baasje en vrouwtje terugkwamen, had ik dus nog niets gehad en ik stoof naar huis om te kijken of er al wat in mijn bak lag. Jeetje wat had ik een honger! Maar toen waren ze al anders. Ze besteedden nauwelijks aandacht aan mij, hoe ik ook de aandacht trok. Ze hadden het er de hele tijd over. Baasje was nogal emotioneel en vrouwtje ging een grote doos van zolder halen waar allemaal babywol uit kwam. En ze riep aldoor ooooh wat mooi en aaaaah, wat zacht. En ze gingen ook nog allemaal mensen bellen. Uren heeft vrouwtje deze week aan de telefoon gehangen, vooral met haar dochter, de aanstaande moeder dus. En waar het allemaal over ging! Luiers, borstvoeding, zwangerschapskleding en meer van dat soort zaken. En ze zijn echt helemaal koopgek geworden. Ik heb al een kinderwagen en zitje voorbij zien komen en een autostoeltje. En allemaal kleine kleertjes. Ik denk dat ze geen geld meer overhouden voor een sterilisatie van mij. Dat is natuurlijk weer een positief punt. En vrouwtje gaat ook nog met haar dochter naar een negen maandenbeurs. Maar daar ga ik een stokje voor steken hoor! Wie moet er al die tijd voor mijn eten zorgen? En baasje kan haar ook niet zo lang missen. Dat gaat dus mooi niet door! 

Nou heeft vrouwtje de hele week geklaagd dat ze zo slecht sliep. Ja, vind je het gek, als je je zo druk maakt.

En wat ik nog het allervreemdste vind, is dat haar mening 180 graden gedraaid is. Voor zondag hoorde ik haar wel eens over oppassen op eventuele kleinkinderen: dat zag ze absoluut niet zitten, vooral niet als ze ervoor zou moeten reizen, dat zou veel te duur worden. Ik kreeg aldoor de indruk dat ze zichzelf niet als een superoma zag hoor. En nu zegt ze ineens dat ze er wel elke week heen zou willen met de trein om op te passen als dat nodig mocht zijn. En ze verheugt zich erop dat ze de kleine in bad zou mogen doen, luiers verschonen, voorlezen en meer van dat soort dingen die je met kleine kinderen doet. Rare jongens hoor, die mensen.

Ik heb de indruk dat ze nu iets rustiger zijn. Dat is maar goed ook, anders zou ik actie moeten ondernemen hoor. Tjonge, wat een consternatie. Ik vraag me wel af of ze ook zo raar doen als ik puppies zou krijgen.

Poot, Lady