Op het veldje met River en meer

Tot voor kort gingen we elke ochtend naar het renveldje waar dus al die vriendjes en vriendinnetjes zijn. Nu heb ik een speciaal vriendinnetje, River. Als zij er ook is, duiken we meteen bovenop elkaar en stoeien en rennen de hele tijd. Of we trekken aan een bal met een touwtje of dergelijke. Dan staan we te trekken of gewoon te wachten tot de ander los laat. Reuze leuk is dat. River is 10 dagen jonger dan ik en het is ook een Golden. Omdat ik iets ouder ben, ben ik natuurlijk ook sterker. Maar ik laat haar vaak genoeg winnen hoor. Dat is goed voor haar zelfvertrouwen. We kunnen het zó goed met elkaar vinden. En River wordt altijd net iets viezer dan ik. Dat komt natuurlijk omdat zij het vaakst onder ligt ofzo.

Ik had dus tot voor kort elke dag schik. Hoewel River niet elke dag kwam. Maar dan vermaakte ik me met de andere honden ook wel. Alleen sinds kort slaan we wel eens over. Dan ga ik wandelen met baasje of vrouwtje en dan gaan we gewoon een ander weggetje in. Ik vind dat natuurlijk helemaal niet leuk en ik trek dan wel de goede richting uit. Maar dan worden ze nota bene nog boos ook. Wie mag hier nu boos zijn? Ik toch zeker. We zijn al wel een paar keer in plaats van naar het veldje later op de dag naar het bos geweest. Dat vind ik natuurlijk ook heel fijn. Maar toch snap ik niet waarom we het veldje dan moeten overslaan. Ik ben het er echt niet mee eens. Ik ga ze nu laten merken dat de grens van mijn meegaandheid bereikt is. Ik neem mijn maatregelen. Als we weer overslaan, neem ik een tattoo. Of een piercing. Of allebei. Voor echt hoor! 

Poot Lady