Het moet wel leuk blijven

Nou dacht ik toch echt dat het even rustig was met die mensen. Niet dus, want ze hebben alweer iets nieuws bedacht. Tot dusver kon ik fijn mijn gang gaan tijdens het wandelen. Lekker overal snuffelen, achter blaadjes aan rennen etc. Ok, ik trok dan wel aan de lijn, maar daar heb ik zelf het meeste last van toch? Ik strot mezelf dan zowat. Maar daar geef ik niets om hoor. Ik ben nu al erg sterk hoor en ik kan die mensen gewoon overal naar toe trekken als ik me een beetje inspan. Het is zo leuk om overal heen te lopen en van alles te ontdekken. Ze hebben me wel geleerd om regelmatig naast ze te lopen. Dat kan ik heel goed hoor, en dat doe ik dan soms wel graag als ik zin heb, want dan krijg ik wat lekkers. Maar nu houden ze aldoor de lijn heel kort, zodat ik nergens heen kan. Echt niet leuk meer hoor. Ik wil gewoon lekker vooruit lopen en mijn eigen zin doen. Waarom mag dat nu ineens niet meer? Ik vind het een raar gedoe en laat ook goed merken dat ik het er niet mee eens ben. Waarom houden ze geen rekening met mij? Ik ben nog jong en ik wil van alles. Bovendien spelen mijn hormonen mij parten. Ik voel me de laatste tijd best een beetje anders en heb niet zoveel zin om aldoor goed te luisteren. Nou, ik ga mooi mijn best doen om dit gevecht te winnen. Ze zullen er vast gauw genoeg van krijgen als ik maar lekker blijf trekken, ha, wat denken ze wel! We leven tenslotte in een vrij land en ik mag gewoon doen waar ik zin in heb. Zó!

Poot Lady.