Over een lange sloot en een droom

Hallo lieve bloglezertjes en hondenvriendjes,

Ik durf me bijna niet te laten zien. Zo erg schaam ik me dat mijn vrouwtje jullie zo in de steek heeft gelaten de afgelopen tijd. Jullie hebben mijn avonturen vast heel erg gemist.
Maar ze gaat het nu helemaal goed maken heeft ze beloofd. Nou, ik houd maar even een slag om de poot hoor. Ze heeft me wel vaker gouden bergen beloofd. Misschien wel omdat ik een golden retriever ben.

Ik ben inmiddels 5 jaar en al een heel volwassen en sterke hond. Ik zit meestal uitstekend in mijn vacht, die onlangs nog mooier is gemaakt door de trimster. Pfff. Ik blijf daar toch liever weg hoor. Al dat gepluk en getrek aan mijn haren. Ik moet toegeven dat het wel erg geholpen heeft tegen de warmte, want ik zat wel erg dik in mijn vacht. Maar toen moest ik ook nog in bad! Bah. Ik zoek liever mijn eigen bad in de natuur op.  Zonder stinkende shampoo. Gelukkig kon ik dat de volgende dag verhelpen in de sloot. Maar ik vind elke dag wel een fijne sloot hoor. Zo heerlijk dat gespetter door het water en de modder.
Zoals bijvoorbeeld vanmorgen. Ik had echt helemaal zin in een lang bad, zoals zoveel dames dat hebben. Ik had een heel lange sloot ontdekt waar ik heerlijk door kon sjeesen tot aan het eind en terug. Wow. Helemaal te gek! Misschien wel honderd keer. Ik kon er gewoon niet meer mee stoppen, zo fijn vond ik het. En als je nu denkt dat baasje en vrouwtje blij voor me waren dat ik zo gelukkig was, dan heb je het helemaal mis. Ze riepen en riepen, smeekten en dreigden. Ze paaiden met hun stem en met koekjes en moedigden me aan om bij ze te komen. Maar, overigens geheel tegen mijn gewoonte in tegenwoordig, heb ik er nou eens lekker niet op gereageerd en ze gewoon genegeerd. Net zo lang tot ik mijn energie kwijt was. Ha, lekker poeh. Ik krijg toch altijd complimentjes dat ik uiteindelijk terug kom. (iets wat ik normaal gesproken altijd meteen doe hoor. Zo'n hond ben ik wel).

En weten jullie wat de reden was dat ik zo uitgelaten was en helemaal de controle kwijt? Baasje en vrouwtje dachten dat ik gewoon even dwars wilde zijn en mijn eigen zin doen. Maar daar is niets van aan.
Luister goed, want ik heb iets geweldigs opgevangen terwijl ze met mij aan het wandelen waren vlak voor het slootgebeuren. Ik hoorde vrouwtje iets zeggen over dat ze heel, heel misschien wel blij was dat ze me niet hebben laten steriliseren. Ik weet nog steeds niet wat dat is hoor, wat ik dan moet doen om te gaan steriliseren. Maar wat ze daarna zei, dat was zoiets geweldigs en zo overdonderend, dat ik gewoon even heel erg lang heel erg gek moest doen van blijdschap en hoop.
Ze had het over, ja heel misschien hoor, heel heel misschien als alles heel goed ging met haar volgend jaar......

PUPPIES!!!!!!

o, o, ooooooh. Mijn grootste wens, mijn diepste verlangen wordt misschien vervuld! Lieve blogvriendjes en vriendinnetjes, hoe lang duurt het nog tot volgend jaar? Hoe kan ik zorgen dat het goed gaat met vrouwtje, iets wat blijkbaar een voorwaarde is? Me heel goed gedragen? Altijd luisteren? Niet meer bedelen, trekken of struinen door het gras op zoek naar iets eetbaars? Alsjeblieft, geven jullie me raad wat ik moet doen om deze droom uit te laten komen. Ik laat met het grootste plezier mijn vacht oppoetsen, en ik wil wel heel lang gaan lijnen. O, o, o.

Poot Lady.