Loops

Ik ben loops geworden. Zo maar ineens. Hoewel ik afgelopen week op het veldje een keer nogal lastig gevallen werd door een klein reutje, dat constant aan me zat te snuffelen. Heel irri. Maar ik zocht er verder niks achter.  En nu is het dus zover, ik ben vrouw geworden. Ik voel me niet heel goed. Baasje en vrouwtje hadden al wel in de gaten dat ik me anders gedroeg dan anders. Ik kon gewoon mijn draai niet vinden. Zat overal om te blaffen. En nu zit ik aldoor aan mezelf te likken. Het is wel raar hoor. Maar vanaf nu kan ik dus puppies krijgen, oooooh. Zo’n nestje wriemelende wurmpjes die aan mijn tepels zuigen. Zo schattig lijkt me dat. Ik heb al besloten dat ze allemaal een goede opleiding moeten krijgen. Wat het ook kost. Dat maakt me niets uit. Als het moet, ga ik ervoor uit werken. Ik wil dat het allemaal hulphonden worden. Behalve een teefje, die houd ik. Om voor me te zorgen op mijn oude dag. En om baasje en vrouwtje gezelschap te houden als ik er niet meer ben. Maar de rest..... dat worden allemaal beroemde hulphonden. Dan zit ik op een avond naar het nieuws te kijken en zie dat een van mijn jongens een volwassen man uit het water heeft gered. Er moet er ook een epilepsiehond worden. En een blindegeleide hond. Ja, er is een grote toekomst weggelegd voor mijn kinderen. En met mijn verjaardag komen ze allemaal langs en verwennen me met lekkers en met tennisballen. Wat zal ik me rijk voelen met zulk grut. 

Alleen moet ik wel oppassen, want ik heb baasje en vrouwtje horen praten over dat ze me willen laten steriliseren, zodat ik geen puppies meer kan krijgen. Maar daar doe ik niet aan mee hoor. Ze kunnen me van alles leren: zitten, liggen, pootje geven, maar dat steriliseren, wat dat ook moge zijn, dat ga ik niet leren. Ook al paaien ze me met biefstuk. Ik doe gewoon niet mee, klaar. Baas in eigen buik zeg ik maar zo.

Zo en nu ga ik verder dromen van mijn nageslacht en namen bedenken.

Poot Lady