Tot hier en niet verder

Het is weer eens raak hoor met dat stel hier.

Afgelopen week werd ik midden in de nacht gewekt door de deurbel. Die ging heel lang en heel dringend. Hij hield gewoon niet meer op. O, leuk, bezoek, dacht ik natuurlijk. Iemand die heel graag en heel snel naar binnen wil. 't Regende ook erg hard, dus dat begreep ik maar al te goed.

Dus ik heel enthousiast naar de gang om de nachtelijke bezoeker enthousiast te begroeten. Dat is mijn taak immers als hond. Maar het duurde zo lang voor baasje naar beneden kwam om de deur open te doen.  Ik werd er echt ongeduldig van. Mijn staart zwiepte heel enthousiast heen en weer in mijn ongeduld en blijdschap. Het is altijd zo ontzettend leuk om bezoek te krijgen. Ze hebben altijd even fijn aandacht voor me en ik laat ze dan ook altijd even enthousiast mijn bal of knuffel zien.

Baasje deed dus open, maar ....... huh??? Er was helemaal niemand. Jullie begrijpen zeker wel dat ik zwaar teleurgesteld naar de bank terugkeerde. Baasje zei dat de bel vast was gaan zitten door de regen ofzo. Ja, het zal. 

Maar wat hij en later vrouwtje ook nog zei, dat schoot me even helemaal in het verkeerde keelgat. Ik was een slechte waakhond! Ja, echt dat zeiden ze over mij. Nou moet ie niet gekker worden. Ik ben super waaks. Ik word altijd wakker als ik iemand buiten hoor. Als er achter iemand is - ook 's nachts -die naar binnen wil, dan blaf ik even om baasje en vrouwtje te melden dat er iemand binnen gelaten wil worden. Maar als er iemand voor is, dan weet ik dat ze dat zelf zien door het raam of horen aan de bel. Ik word er altijd wakker van en sta altijd klaar voor onze gasten. Waar halen ze dus het lef vandaan om mijn niet waaks te noemen!!!!  Om mij omlaag te halen. En dat is niet voor het eerst hoor, dat ze dat doen. Ze lopen ook aldoor te vertellen dat ik te dik ben.  En nu hebben ze me tot in het diepst van mijn ziel gekrenkt. Maar ik ben  het goed zat hoor. Ik pik dit niet meer. Hier komen ze aan mijn gevoel voor eigenwaarde. En daar kun je je op den duur heel akelig door gaan voelen. Ik heb dat immers vaak genoeg gezien bij zowel mensen als honden. Als ze maar vaak genoeg kritiek krijgen en ze verteld wordt dat ze niet goed genoeg zijn zoals ze zijn dan gaan ze dat zelf geloven. Sommigen kunnen dan zelfs depressief worden.  Of  kunnen zelfs bijna niet meer eten!!! Daar moet ik toch niet aan denken zeg!. Kom niet aan mijn fantastische eetlust. Nou, lezertjes, dat gaat mij dan ook niet gebeuren hoor, want dan zijn ze met mij nog niet klaar. Zijn ze nou helemaal van de honden besnuffeld! En de eerste de beste keer dat ze me weer zoiets flikken, ga ik dan ook wraak nemen. Ik weet nog niet hoe, maar ik vind er zeker iets op. Want ik ben laaiend. Mijn grens is bereikt!

Poot van Lady