Los lopen

De laatste tijd komen we vaak in het bos. Vrijdag moesten we daar een heel eind voor rijden, want toen zijn we naar Lage Vuursche geweest. Wat een groot bos is dat! En er waren veel andere honden. Leuk was dat! Ik heb natuurlijk de hele weg los gelopen, wat niet overal mocht, maar baasje en vrouwtje doen daar niet moeilijk over gelukkig. Want los lopen is zó fijn! Ik was wel heel erg vies op het laatst, maar ik hoefde gelukkig niet weer in bad, want toen we thuiskwamen, was ik alweer bijna schoon. Hoe dat kan, weet ik ook niet, maar het ene moment ben ik zwart en een uur later ben ik weer wit. Het is net magie. 

En vandaag zijn we naar de hei geweest. Daar heb ik ook het meest lekker los gelopen. Wat niet mag. Er was een mevrouw die zei dat dat wel honderd euro kost. Als boete he. Gelukkig trekken baasje en vrouwtje zich daar helemaal niets van aan. Ik denk dat ze die honderd euro wel kunnen missen. Want ik weet best wat geld is. Dat is zo’n plastic kaartje wat je bijvoorbeeld bij de dierenwinkel in een apparaatje moet doen. Dat apparaatje ruikt er dan aan. En als het dan niet stinkt, mag je alles meenemen wat je wilt. En omdat het geld van baasje en vrouwtje niet stinkt, mogen ze volgens mij alles. Maar toch is het stom hoor, dat honden bijna nergens mogen loslopen. Misschien moet ik maar een club oprichten tegen het aanlijnen. Ik kom ook (bijna) altijd als ze mij roepen, dus ik snap niet waarom het niet mag.

We hebben wel een uur gelopen ofzo. Dat mag ik eigenlijk niet; volgens de boekjes mag ik voor elke maand dat ik oud ben 5 minuten lopen. Maar vrouwtje heeft de boekjes maar aan de kant gegooid. Gelukkig maar, want ik kan al heel goed een uur lopen. Ik ben immers al groot. En boekjes zijn stom.

Poot Lady