Verstrooid

Vrouwtje is een beetje raar de laatste tijd. Nou ja, raar niet misschien, maar ze lijkt wel heel erg verstrooid hoor. Waar dat mens is met haar hoofd, Joost mag het weten, maar in ieder geval niet bij de dingen waar ze bij moet zijn. Gelukkig is het afgelopen week wel beter geworden hoor. Maar vorige week was ze net een zeef. Ze raakte gewoon allemaal dingen kwijt. 

Het begon met haar gehoorapparaat. Nou, dat was lachen joh! Ze wist zeker dat ie onder de carport moest liggen en ze is er een hele dag naar aan het zoeken geweest. Eerst werd alles er weg gehaald. De tuinstoelen, de fietsen, de containers en alle andere troep. En toen ging ze zoeken. Tussen de bladeren. Super hoor, want ineens werden al die bladeren van vorig jaar opgeruimd. Hup de bezem erdoor. Ik dacht nog: nou die is goed bezig! En baasje erbij. Die leek er ook maar druk mee. Maar toen werd het nog mooier. Voor mij in ieder geval wel. Want de containers waren aan de beurt. Ha, net wat voor mij. Alle rotzooi op een groot zeil en vrouwtje ertussen op de grond met handschoenen aan tussen het vuil graaien. Nou, daar moest ik ook bij helpen, dat snappen jullie zeker meteen hè. Ik ben tenslotte een hulphond. Dus hup met dat neusje. Lekker snuffelen of er nog fijne hapjes tussen zaten. Hm, bij die grijze bak niet. Maar toen werd het feest: de groene ging er ook aan. Jaaaaaa. O, wat was dat lekker. Allemaal hapjes speciaal voor mij. Zelfs nog stukjes vlees vond ik ertussen. Mjam. Maar ik vond het niet zo leuk van vrouwtje dat ze blijkbaar helemaal alleen wilde spelen. Ze duwde mij aldoor weg. Bah. Gun mij ook eens wat en wees nou eens een keertje niet zo’n egoïst, dacht ik nog. Maar ja vrouwtjes wil is wet, dus ben ik maar op een afstandje gaan kijken.

Ze heeft het ding niet teruggevonden die dag. Maar baasje had bedacht dat een van die slakken ermee vandoor was gegaan. 

Ja, dat kon natuurlijk, want er zaten er heel wat. Dus had vrouwtje bedacht dat ze dan maar een advertentie in de wijkkrant moest zetten of een oproepje op facebook. Want je weet maar nooit hoe snel zo’n beest zich kan verplaatsen he. Maar ja, of zo’n klein beest erg op zou vallen met zo’n klein hoortoestel op zijn knars, valt te betwijfelen. 

Daar ging ik meer in geloven toen ze haar leesbril ook kwijt was en tot de conclusie kwam dat het wel een erg oude slak zou zijn, die niet alleen zijn gehoor, maar nu ook zijn zicht kwijt was. Ach en ze gunde dat beestje ook wel een goed leven. Ja, zo is vrouwtje nu eenmaal. Maar aan de andere kant, een slak met én een hoortoestel en dan ook nog een bril met rood montuur valt toch wel meer op zo in de wijk of wat verder weg. Dus die oproep had ze best kunnen plaatsen.

Kijk nou eens. Geweldig toch!

Enfin diezelfde dag raakte ze nog het mondstuk van haar e-sigaret kwijt. Mooi, dacht ik nog. Dan is ze daar meteen vanaf. Niet dus. Ze had er nog meer. Pffff. Wat een junk.

Een paar dagen later, ja je gelooft het niet, maar toen was ze mijn riem kwijt geraakt. Nou ja zeg! Was zomaar van haar nek gegleden toen ze me uitliet en we ballen gingen gooien. Ze heeft goed gezocht en baasje ook. Maar nee hoor. Daar zal de een of andere onverlaat mee aan de haal zijn gegaan. Ik werd nog even bang dat ze me dan niet meer konden uitlaten, maar gelukkig hebben ze meteen een nieuwe gekocht. Een veel fijnere. Eentje die afrolt zodat ik nog meer ruimte heb. Fijn hoor.

En dan zou je toch denken dat ze inmiddels wel geleerd had om haar koppie erbij te houden. Niks hoor. Ze raakte niets meer kwijt (tenminste niet voor lang), maar toen bedacht ze een keer dat ze wel zin had in yoghurt. Ze schepte dus een paar lepels in een bakje en ik ging meteen al klaar zitten. Ik ben dol op het uitlikken van yoghurtbakjes. Alleen mag dat nooit van vrouwtje. Maar goed je kunt nooit weten he. Vrouwen zijn soms zo veranderlijk als het weer. En ik kan het weten, want ik ben er zelf een.  En deze yoghurt zag er ook wel heel lekker uit. Het leek wel of er kleine stukjes in zaten, chocola of zo. En het rook zo lekker! Ik had het water al in mijn bek staan.

En toen….. hahahaha, ze neemt een hap en slaakt een gil. Waaaahaf. Het was knoflooksaus!!!! Die hadden ze nog over van het feest van vorige week en in een lege yoghurtbak gedaan. Wat een giller hè.

Nou, bijna alles is terecht. Het hoortoestel, de bril en het mondstuk. Alleen de riem is weg, maar dat vind ik helemaal niet erg.

Doei, tot mijn volgende avontuur.

Poot Lady